عشق است.

نمیدونم اگه به آدم عاقل جای من بود چیکار میکرد، یا اگه خودش بود چیکار میکرد؟! اصلاً واسم مهم نبود گوشیم آنتن نمیده چون مطمعن بودم زنگ نمیزنه! ازین که بیست بار زنگ زد، ازین که سرم داد زد، ازین که هزار بار به خواهرم زنگ زد دلم غش رفت! من فک نمیکنم انقدا دوسم داشته باشه! حالا همه وجودم شده علامت سوال.. چیکار کنم؟ دقیقن باید چیکار کنم که عصبانیتش کم شه؟ که بفهمه منم حق دارم برای خودم زندگی کنم؟ از قهر و دعوا بدم میاد، کنترلو بدید من بزنم جلو برسه به خوبیاش باز!!

وقتی دوستام بدشو میگن دلم میخواد لهشون کنم! بداخلاقه ولی پای همه بداخلاقیای من صبوری کرده، حساسه چون فکر میکنه باید مواظبم باشه، عصبانی میشه چون نگرانمه، نمیتونه تحمل کنه چون بیش از حد دوسم داره!!! شما هم بگو این میخواس بره از اول چنان میکوبم تو دهنت ازونورت دراد دوست دلسوز عزیز.

همیشه فکر میکردم اینا که میگن ظاهرم میخنده باطنم درده چرت میگن، اما دیدم میشه کل روز ظاهرن خوش باشی و تا رسیدی خونه بترکی! از درد دلهره ترس نگرانی ناراحتی..

چهار روز دیگه سه سال فیکس تموم میشه، یعنی سی و شیش ماه، صد و پنجاه و شیش هفته، هزار و نود و شیش روز، بیست و شیش هزار و دویست و نود و هفت ساعت، کلی دقیقه کلی ثانیه کلی عمر کنار تو بودن.. تو میگی سه سال خیلی نیست! شاید نباشه.. ولی تک تک این ثانیه واسم گنجه! همه ثانیه های زندگیم که اسم تو روش مهر شده.